Roland Vonk (61)

Journalist, programmamaker, verslaggever RTV Rijnmond

Wie mijn portemonnee wil stelen wens ik veel sterkte. Ik draag ‘m gewoonlijk in mijn linker broekzak en ik moet zelf vaak al enig moeite doen om ‘m eruit te peuteren. In mijn herinnering ben ik ook nooit een portemonnee kwijtgeraakt. Ik verslijt ze wel, zeker leren exemplaren. Het leer scheurt en verteert op den duur, vermoedelijk door de beweging bij het lopen, en door opgenomen zweet.

Mijn portemonnee en inhoud

Het exemplaar dat u hierbij vindt is al voor het einde van de slijtageslag in ongenade gevallen. Het drukknoopje van het muntgeld-vak ging kapot. En het feit dat ik niet zo van zwart houd voor kleding en ‘kledingaccessoires’ maakte het afscheid nemen makkelijk, denk ik. Ik heb ‘m wel zo lang gebruikt dat de pasjes erin een afdruk hebben achtergelaten op de buitenkant.

In mijn portemonnee zitten sowieso vooral pasjes. In het algemeen heb ik niet heel veel contant geld bij me. Een paar tientjes in briefjes en wat los geld. Ook kleine bedragen pin ik tegenwoordig vaak. Een overvolle portemonnee is ook niet fijn in je broekzak. Dan zit je met zo’n onhandige bobbel.

Geld heb ik bijna mijn hele leven ruim voldoende gehad

Ik ben, durf ik wel te zeggen, een verwend dokterszoontje. Na het overlijden van mijn moeder in 1975, toen ik nog maar vijftien was, bleef ik alleen achter met mijn vader die vooral aan het werk was en die geen zin had in gedoe met zakgeld en extra aankopen. Ik kreeg duizend gulden in de maand en daar moest ik alles van doen. Ook als ik op mezelf wilde gaan wonen. Dat was voor die tijd veel geld.

Ik denk dat ik een kleine tien jaar heb geleefd op die toelage van mijn vader. Toen verdiende ik genoeg om op eigen benen te staan. Eenmaal helemaal zelfstandig heb ik er altijd voor gewaakt om me grote vaste lasten op de hals te halen. Tegenover grote vaste lasten moeten grote vaste inkomsten staan en voor je het weet moet je dan werk gaan doen dat je eigenlijk niet wilt, was mijn vrees.

Op het dieptepunt stond ik een paar duizend gulden in de min

In de journalistiek, en dan vooral het schrijven en radio maken, heb ik mijn bestemming gevonden. Nu ook alweer jaren in vaste dienst. Daarvoor heb ik een jaar of vijftien freelance gewerkt en in die periode heb ik een tijdje krap bij kas gezeten. Ik had een burn-out, kon nauwelijks werken, er kwam bijna niks binnen en ik heb toen een persoonlijke lening bij de bank genomen. Op het dieptepunt stond ik een paar duizend gulden in de min. Waar ik geloof ik niet van in paniek raakte. Toen het weer beter met me ging heb ik dat gat snel kunnen vullen.

Wat ook enorm heeft geholpen is dat ik sinds 1994 in een koophuis woon waar ik niks voor heb hoeven betalen en waar ik ook nooit een hypotheek voor heb gehad. Met dank aan mijn vader. Die zelf helemaal niet om geld gaf. Hij vond ook dat hij verhoudingsgewijs veel te veel verdiende.

 

Roland Vonk